Coraz popularniejsze stają się różnego rodzaju opaski i urządzenia, które monitorując różne parametry fizyczne człowieka, mogą pomagać w radzeniu sobie na przykład ze stanami lękowymi. Nowe technologie jako pomoc psychologiczna używane są od kilkudziesięciu lat, ale czy urządzenia na nadgarstek bądź aplikacje na smartfony mogą realnie pomagać pacjentom w radzeniu sobie z trudnościami? Ludzka emocjonalność jest bardziej złożona niż dane, które można policzyć na podstawie czynników zewnętrznych. Dodatkowo, jak pokazują badania, ważnym czynnikiem jest relacja, jaką ma pacjent z psychoterapeutą. Z urządzeniem nie mamy takiej relacji. Czy zatem warto zaufać technologii i zaopatrzyć się w zegarek albo opaskę na rękę, które badają nasze życiowe parametry, a przy okazji sprawdzają samopoczucie - i jeśli coś jest nie tak, podnoszą alarm? O tym w audycji radiowej Czwórki opowiada psycholog i psychoterapeuta Igor Rotberg (link w BIO).
Rodzic, który doświadczył traumy, często nie ma umiejętności pomieszczania w sobie emocji dziecka. Nie ma wystarczających zasobów do tego, żeby wytrzymać stany psychiczne dziecka (regulacja emocji), żeby je nazwać (werbalizacja emocji). Często nie jest w stanie pomóc dziecku rozwijać afektu, czyli nauczyć je różnicowania emocji (np. że wstyd i zażenowanie to dwie różne rzeczy). To może zrobić rodzic, który jest dojrzały i ma dostęp do własnych emocji. Natomiast jeśli rodzic jest straumatyzowany, boi się silnych emocji – lekki lęk może natychmiast wzbudzić stan paniki. Tacy rodzice nie mają też możliwości odzwierciedlania stanów dziecka, czyli dziecko nie może się przejrzeć w oczach rodzica w taki sposób, który pozwoliłby mu zaistnieć, budować tożsamość i myśleć o tym, kim jest.
Carl Honore, autor książki „Pod presją”, pisze, że współcześni rodzice robią wszystko, żeby wyciągnąć z dzieci co się da. Skrajne formy takiego wychowania mają nawet swoje nazwy we wszystkich częściach świata. „Gdziekolwiek spojrzeć, zewsząd płynie jedno przesłanie: dzieciństwo jest zbyt cenne, by zostawić je dzieciom, a dzieci są zbyt cenne, żeby zostawić je samym sobie. To nieustanne wtrącanie się tworzy nowy rodzaj dzieciństwa. Dawniej Dziecko Pracujące harowało w polu, a po rewolucji przemysłowej w fabrykach. XX wiek przyniósł Dziecko Wolnego Chowu. A teraz mamy epokę Dziecka Zarządzanego”.
Hejt to zjawisko które polega na używaniu przekazu, np. języka, symboli, gifów, memów, w celu rozpowszechniania i rozbudzenia nienawiści wobec konkretnej osoby lub całych grup, na przykład mniejszości. To działa, bo wypowiedzi kontrowersyjne są promowane, a treści łagodne i koncyliacyjne niekoniecznie. To, co jest angażujące, polaryzujące, emocjonalnie nacechowane, ma większe szanse, aby roznieść się w sieci, bo udostępniamy to chętniej niż to, co wymaga zastanowienia się.
