Psychologia Współczesna

Igor Rotberg

Menu

Przeskocz do treści

Strona główna
PUBLIKACJE
PSYCHOTERAPIA
DLA TERAPEUTÓW
- Oferta dla terapeutów
- Cennik
SZKOLENIA
WEBINARY, PODCASTY
WYKŁADY
MEDIA
- Telewizja
- Radio
- Prasa
- Internet
O autorze
Numer konta
Kontakt

Kontakt

adres mailowy:
rotberg.igor@gmail.com

telefon:
+48 539 921 649

strony autora:
Facebook
Instagram
LinkedIn
Twitter
naTemat

Imię(wymagane)

Email(wymagane)

Wiadomość(wymagane)

Δ

Podziel się:

Twitter
Facebook

Lubię Wczytywanie…

1 komentarz do “Kontakt”

Gaddict pisze:

19 sierpnia 2014 o 20:07

poczytalem dzis sobie wk koncu trochę, Kawał dobrej roboty. Gratuluję!

Odpowiedz

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Δ

Szukaj

Instagram

Debriefing to metoda polegająca na zorganizowanym, szczegółowym odtwarzaniu tragicznego doświadczenia przez jego uczestników. W założeniu miała prowadzić do poradzenia sobie z trudnym przeżyciem oraz do uodpornienia na późniejsze zaburzenia psychiczne. Tymczasem – jak pokazują badania – nie wykazano istotnej skuteczności tej techniki. Co więcej, samo jej zastosowanie może spowodować wystąpienie PTSD (zespołu stresu pourazowego). Osoby po traumatycznych wydarzeniach poddane debriefingowi trzykrotnie częściej niż niepoddawane rozwijają później PTSD.

W 1969 roku lekarka Elisabeth Kübler-Ross opublikowała swoją książkę „Rozmowy o śmierci i umieraniu”. Przedstawiony w niej model przeżywania żałoby początkowo dotyczył ludzi, którzy dowiadywali się, że są śmiertelnie chorzy. Później autorka rozszerzyła go również na osoby, które doświadczyły straty w postaci odejścia kogoś bliskiego. Model ten zakładał istnienie pięciu etapów (faz) żałoby, którymi były: zaprzeczanie, gniew/złość, targowanie się, depresja oraz akceptacja.

Chcesz się dowiedzieć, czym charakteryzuje się złożony zespół stresu pourazowego (C-PTSD)? Zastanawiasz się, jak skuteczniej rozpoznawać C-PTSD u swoich pacjentów? Lub po prostu chcesz wiedzieć, jak skutecznie prowadzić psychoterapię pacjentów ze złożonym zespołem stresu pourazowego? To szkolenie jest dla Ciebie!

Pojęcie depresji tworzy w naszej obecnej kulturze wielki worek, do którego wrzucamy wiele doświadczeń o różnej etiologii, przebiegu, znaczeniu i skutkach. Jednak, parafrazując powiedzenie, nie wszystko choroba, co smutne… W związku z tym, że smutek często jest nieakceptowany przez otoczenie, zaczynamy czuć jeszcze poczucie winy za to, że częstujemy bliskich swoim widokiem. Tymczasem może świat potrzebuje trochę więcej melancholii, słabości, spowolnienia, samoświadomości, szczerego poszukiwania sensu – więcej docenionego smutku, a mniej patologizowania i „niewolników szczęścia”.

W czasach, kiedy bycie szczęśliwym niekiedy postrzegane jest jako konieczność, kiedy dobre samopoczucie nie jest już wyborem, lecz przymusem, ludzie czują się często sfrustrowani i winni z powodu nie dość doskonałego życia, odbiegającego modelem od proponowanego społecznie wzorca. Za sprawą zalewu poradników, w których autorzy przekonują, że właściwie można zmodyfikować życie, jak się chce i osiągnąć szczęście, dobrobyt, sukces i miłość właściwie już za chwilę, zaczyna się w ludziach rodzić przekonanie omnipotencji. Owo złudne poczucie wszechmocy i całkowitej kontroli nad swoim życiem sprawia, że kiedy nasze emocje nie dają się poskromić, zdrowie – wbrew powziętym zaleceniom – zaczyna szwankować, a kariera nie nabiera takiego tempa, jakie założyliśmy, czujemy się zawiedzeni i oszukani. To jest przygniatające poczucie obowiązku bycia szczęśliwym.

Jak ze sobą rozmawiać, kiedy jedna osoba szuka bliskości, a druga autonomii? Czy leżenie i przerwa na milczenie sprzyjają rozwiązywaniu konfliktów? Dlaczego nie powinniśmy terapeutyzować naszych partnerów? Jak cPTSD (trauma relacyjna) zniekształca obraz drugiej osoby w parze? I w jaki sposób partner/partnerka mogą być uważni na czyjąś ranę opuszczenia?

Najnowsze wpisy

Debriefing – potencjalnie szkodliwa metoda
Mit pięciu faz procesu żałoby
Jak pracować z pacjentem z C-PTSD?
Presja bycia szczęśliwym
Komunikacja i konflikty w związku

Liczba odwiedzających

392 736 odwiedzin

Stwórz darmową stronę albo bloga na WordPress.com. Autor motywu: WordPress.com.

Prywatność i pliki cookies: Ta witryna wykorzystuje pliki cookies. Kontynuując przeglądanie tej witryny, zgadzasz się na ich użycie. Aby dowiedzieć się więcej, a także jak kontrolować pliki cookies, przejdź na tą stronę: Polityka cookies

Subskrybuj Zapisan/y/a
- Psychologia Współczesna
- Already have a WordPress.com account? Log in now.

%d